Samenvatting
Het is het verhaal van een inzichtgevende psychotherapie. Het verhaal van Anna als patiënt en mijzelf als therapeut. Het is een spannend en ontroerend verhaal. Het laat zien wat er in een inzichtgevende psychotherapie kan gebeuren en hoe dat gebeurt en waarom. Mijn bedoeling is om duidelijk te maken dat wij niet alleen ons brein zijn, maar dat we ook onze psyche zijn. Het verhaal van Anna maakt duidelijk hoe psychodynamische kennis van belang is om onze psyche te begrijpen, om onszelf beter te begrijpen. Het maakt duidelijk dat reflectie en zelfinzicht ons kan helpen om een rijper mens te worden.
Het ‘echte zelf’ van Anna is verborgen geraakt in haar ontwikkeling. Met haar ‘aangepaste zelf’ maakt ze indruk op de ander. Het gevolg is dat ze waardering van anderen alleen kan ervaren als bedoeld voor haar ‘aangepaste zelf’ en niet voor haar ‘echte zelf’. Contacten hebben dan ook geen wezenlijke betekenis voor haar omdat haar ‘echte zelf’ er niet bij is betrokken. Als kunstenaar is ze wel in contact met haar ‘echte zelf’. In een emotioneel heftige therapie, waarin haar schilderkunst een belangrijke rol speelt, lukt het haar om het ‘aangepaste’ en het ‘echte zelf’ meer te integreren. Dit boek geeft een indringend beeld van wat er zich in het contact tussen een therapeut en een patiënt kan afspelen en wat dat kan betekenen. In deze inzichtgevende psychotherapie hecht Anna zich aan de therapeut. De therapeut kiest ook voor haar. Beiden haken niet meer af. Binnen deze hechting doorloopt Anna alsnog een ontwikkeling die in haar jeugd gestagneerd was. In een tijd van ‘breindenken’, biologische psychiatrie en gedragstherapie laat dit boek zien dat een psychodynamische benadering van psychische problemen onmisbaar is.
Klik op de cover en bestel het boek bij uitgeverij Boekscout.
Waarom dit boek
Mijn bedoeling is om duidelijk te maken dat psychodynamische kennis van belang is om onze psyche beter te begrijpen, om onszelf beter te begrijpen. Reflectie en zelfinzicht kunnen ons helpen om een rijper mens te worden. Het is ook mijn bedoeling om duidelijk te maken dat we niet alleen ons brein zijn, maar dat we ook onze psyche zijn.
Epiloog Anna-Claire (uit het boek)
Anna is in haar atelier bezig met een portret van Claire.
“Anna, waarom is het zo moeilijk om stil te staan?”
“Je hoeft niet helemaal stil te staan, hoor. Een beetje stilstaan is al goed.”
“Waarom is het zo moeilijk om ook een beetje stil te staan?”
“Ja, het is moeilijk. Heb je zelf een idee waarom je dat zo moeilijk vindt?”
Het is stil in het atelier. Buiten is het ook stil.
“Ik denk dat het moeilijk is omdat ik leef.”